ترمزهای یدک ها به استثنای یدک سبک باید دارای شرایط زیر باشند:
الف- ترمز پایی که قادر باشد سرعت وسیله نقلیه را بـه هـر صـورتی کـه بـارگیری شـده و در هـر شیبی که باشد کاهش داده و آن را به طور سریع و موثر و با ایمنی متوقف سازد.

ب- ترمز دستی که قادر باشد وسیله نقلیه را به هر صورتی که بارگیری شده باشـد در شـیب ۱۶ درصد سربالایی و یا سرازیری درحال توقـف نگهـدارد و سـطوح ترمـز کننـده آن بـا وسـیله ای کـه تنهـا مکانیکی بوده، مورد استفاده قرار گیرد. این مقررات در مورد یدک هایی که نمـی تـوان بـدون اسـتفاده از ابزار و آلاتی، آن را از وسیله نقلیه کشنده جدا نمود، به کار برده نمی شود، مشروط بـه ایـن کـه آنچـه از ترمز دستی انتظار می رود برای وسیله نقلیه مرکب موثر باشد.

پ- تجهیزاتی که وظیفه ترمز پـایی و ترمزدسـتی را انجـام مـی دهنـد مـی تواننـد دارای اجـزای مشترکی باشند.

ت- ترمز پایی باید روی کلیه چرخ های یدک عمل نماید.

ث- ترمز پایی یدک باید به وسیله ترمز پایی وسیله نقلیه کشنده مورد عمل قرارگیرد. در هر حـال اگر حداکثر وزن مجاز یدک از ۳۵۰۰ کیلوگرم تجاوز ننماید، می توان ترمزها را طوری ترتیـب داد کـه بـا کم شدن فاصله بین یدک در حال حرکت و وسیله نقلیه کشنده عمل نمایند.

ج- ترمز پایی و ترمز دستی باید روی سطوح ترمز کننده، که به طور دایـم بـا کمـک اجزایـی بـا نیروی کافی به چرخ ها متصل بوده، عمل نمایند.

چ- ترمزها باید به نحوی باشند که در صورت شکستن یا پاره شدن وسایل اتصال با یـدک در حـال حرکت، یدک به طور خودکار توقف نماید.